ΜΑΧΑΩΝ- Ο υιός του Ασκληπιού

The healer Makhaon attends to the wounded Menelaos.
Engraving by Francesco Nenci for an edition of the Iliad published in 1838

 

Του Ιατρού, Παναγιώτη Παυλάκη.

 

   Είναι πολύ γνωστή η φράσις εκ της Ιλιάδος του Οµήρου, η οποία χρησιµοποιείται προς έπαινον των ιατρών:

«ἱητρὸς γὰρ ἀνὴρ πολλῶν ἀντάξιος ἄλλων»

 

   Όµως πολύ λίγοι θα γνωρίζουν σε ποιόν ιατρό αναφέρεται και υπό ποίας συνθήκας ελέχθη. Η φράσις αυτή ελέχθη υπό του Ιδοµενέως, του βασιλέως της Κρήτης, δια τον Μαχάονα, τον γυιό του Ασκληπιού, ο οποίος πληγώθηκε σε µια µάχη έξω από τα τείχη της Τροίας.

Ἡ πρώτη ἀκριβὴς μέτρηση ὕψους βουνοῦ, ἔγινε στὴν Ἑλλάδα!

 

Μεταξὺ διαφόρων μετρήσεων ὕψους βουνῶν στὴν ἀρχαιότητα, ἐκείνη ποὺ ξεχωρίζει καὶ ἐκπλήσσει γιὰ τὴν ἀκρίβειά της εἶναι ἡ ὑψομέτρηση κορυφῆς τοῦ Δυτικοῦ Ὀλύμπου, πιθανότατα τῆς κορυφῆς μὲ τὴν ὀνομασία Φλάμπουρο, ἀπὸ τὸν Ξεναγόρα.

   Ὡς ἱστορικὴ πηγή ἔχουμε τὸν Πλούταρχο, ὁ ὁποῖος στὸ ἔργο του Βίοι Παράλληλοι ἀναφέρει ὅτι ἡ μέτρηση τοῦ Ξεναγόρα περιγράφεται λεκτικά σὲ ἐπιγραφὴ ποὺ ὑπῆρχε στὸ ἱερὸ τοῦ Πυθίου Ἀπόλλωνα, στὸ ἀρχαῖο Πύθιο Ἐλασσόνας. Ὁ ναὸς τοῦ Ἀπόλλωνα ἔχει ἀποκαλυφτεῖ τὰ τελευταῖα χρόνια μὲ ἀρκετὰ εὐρήματα ποὺ τεκμηριώνουν τὴν ἱστορία τῆς περιοχῆς.

Σημαντικά ευρήματα απολιθωμένου δάσους στην οροσειρά Ροδόπης!

   Σε σημαντικές ανακοινώσεις προέβη ο Πρόεδρος του  Φορέα Διαχείρισης Οροσειράς Ροδόπης (ΦΔΟΡ) κ. Σταύρος Κεχαγιόγλου την Τετάρτη 5 Οκτωβρίου στην έδρα του Φορέα  στο Μεσοχώρι Παρανεστίου Δράμας.  Πρόκειται για μια σημαντική ανακάλυψη που έλαβε χώρα εντός των ορίων του Εθνικού Πάρκου Οροσειράς Ροδόπης.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ανακοινώσεως:

Μεσαιωνικὰ βιτρὸ στὸν Ἄρη!

Τα αληθινά χρώματα του πλανήτη Αρη θα αποκαλύψει κάμερα, φτιαγμένη με τη μεσαιωνική τεχνολογία των βιτρό. Νανοτεχνολογία διέθεταν όμως τόσο οι αρχαίοι Ελληνες όσο και οι Ρωμαίοι…

Το κύπελλο του Λυκούργου είναι πράσινο και αδιαφανές όταν το κοιτάζει κάποιος σε φυσικό φως αλλά γίνεται κόκκινο και ημιδιάφανο όταν το φως πέφτει από πίσω του

Αιώνες πριν από την έλευση των υπερσύγχρονων ηλεκτρονικών μικροσκοπίων και της νανοτεχνολογίας οι άνθρωποι ήξεραν να αναπτύσσουν νανοϋλικά. Βεβαίως δεν διέθεταν τα μέσα για να γνωρίζουν τις «μικροσκοπικές» ιδιότητες των δημιουργημάτων τους, είχαν όμως αυτό που λέμε «μάτι»: ήξεραν να ξεχωρίζουν την υψηλή ποιότητα και διέθεταν – ή φρόντιζαν να αποκτήσουν – την απαραίτητη τεχνογνωσία ώστε να την εξασφαλίσουν. Αυτό το μαρτυρούν τα υλικά που μας έχουν κληροδοτήσει και τα οποία παραμένουν αξεπέραστα. Ορισμένα από αυτά είναι αδύνατον να τα μιμηθούμε ακόμη και με τις σημερινές προωθημένες γνώσεις μας, ενώ άλλα χρησιμοποιούνται από τους ειδικούς ως πηγή έμπνευσης για την ανάπτυξη υλικών και μηχανημάτων της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας.

ΠΡΟΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ¨ΟΡΚΟΥ¨ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ…

Ὁ Ἀλέξανδρος τῆς Δήλου. Μουσεῖο Λούβρου (livius.org)

“ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν”  Εὐριπίδης

“Μέγα φρονῶν οὐκ ἐπί τοίς διά τύχην, ἀλλά ἐπί τοίς δί αὐτόν γιγνομένοις”  Ἰσοκράτης

Ὑπάρχουν παρά πολλές στιγμές στήν ζωή ἐνός ἀνθρώπου, ὅπου κυριαρχεῖ τό αἴσθημα τοῦ ἔνστικτου ἀπό αὐτό τῆς λογικῆς καί τῆς ἀληθοφάνειας.
Ἔτσι ἀκριβῶς ἔγινε καί μία μέρα ὅταν εἶδα ἀναρτημένο σέ δημόσιο χῶρο, ἕνα κείμενο πού ἀπό κάτω ἔλεγε :

«Ὁ ὅρκος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου» ΟΠΙΣ, 324 ΠΧ.

Πολυάνδρειο ἢ Ἡρῶο ὁ τύμβος τῆς Ἀμφίπολης…

Μιλούν η ανασκαφέας Κατερίνα Περιστέρη και ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Λεφαντζής που έκαναν την αναπαράσταση του μνημείου κορυφής

Ο τύμβος της Αμφίπολης, που έσπευσαν οι ντόπιοι δημοτικοί παράγοντες να προδικάσουν ότι πρόκειται για τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή της γυναίκας του Ρωξάνης και του γιου του Αλεξάνδρου Δ’ (το παιδάκι είναι θαμμένο στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας πλάι στον παππού του, τον Φίλιππο Β’, στον «τάφο του Πρίγκιπα», κάτι που υποστήριζε με πάθος ο αείμνηστος Μανόλης Ανδρόνικος), έχει τη δική του ιστορία.

Επιμελημένος ο περίβολος του Τύμβου της Αμφίπολης (4ος αι. π.Χ.), έγινε από έμπειρους τεχνίτες και σπουδαίο αρχιτέκτονα

Μια ιστορία πολύ σημαντική, όπως δείχνει η αρχαιολογική έρευνα.

Σκαθάρια ἀποκάλυψαν πότε ἔγινε ἡ ἔκρηξη στὴ Σαντορίνη…

Η μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη που σημειώθηκε στη Σαντορίνη γύρω στο 1600 π.Χ. συνέβη νωρίς το καλοκαίρι…

Η έκρηξη σημειώθηκε ανάμεσα στον Ιούνιο και στις αρχές Ιουλίου, σύμφωνα με νέα μελέτη

Με τα στοιχεία που είχαν στη διάθεσή τους, οι επιστήμονες είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ηφαίστειο εξερράγη κάποια χρονιά ανάμεσα στο 1627 και το 1600 π.Χ. Παρέμενε όμως άλυτο ένα σημαντικό ερώτημα: και ποια ήταν η εποχή του χρόνου; Σε μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Naturwissenschaften», η Εύα Παναγιωτακοπούλου και η ομάδα της υποστηρίζουν τώρα ότι, με βάση τα κατάλοιπα εντόμων σε δοχείο που περιείχε μοσχομπίζελα και βρέθηκε στο Ακρωτήρι, η έκρηξη σημειώθηκε κάποια στιγμή ανάμεσα στον Ιούνιο και στις αρχές Ιουλίου.

Ἀνασκαφὲς στὴ Φαϊλάκα τῶν Μακεδόνων…

Μια ελληνίδα αρχαιολόγος στο Κουβέιτ…

Αναζητώντας τα ίχνη του Μεγαλέξανδρου η δρ Αγγελική Κοτταρίδη γράφει για την εμπειρία της ως επικεφαλής ελληνικής αρχαιολογικής αποστολής σε ένα μικρό νησί του Περσικού Κόλπου, τη Φαϊλάκα, με το αρχαίο ελληνικό όνομα Ίκαρος, όπου διενεργεί ανασκαφές σε έναν ναό της Ελληνιστικής εποχής αφιερωμένο στην Άρτεμη και σε ένα οχυρό…

«Πριν από το 2007 ο Περσικός Κόλπος ήταν για μένα ο δύσκολος περίπλους του Νέαρχου, ο Σεβάχ ο Θαλασσινός, πετρέλαια, ένας πόλεμος σε τηλεοπτική αναμετάδοση… γεωπολιτικές ισορροπίες στην κόψη του ξυραφιού… Ωσπου ξαφνικά μπήκε στη ζωή μου η Φαϊλάκα, ένα μικρό νησί του Κουβέιτ. Ανάμεσα στο Ιράν, στο Ιράκ και στη Σαουδική Αραβία, μπροστά στις εκβολές του Τίγρη και του Ευφράτη αυτό το νησάκι ελέγχει τη θαλασσινή πύλη της Μεσοποταμίας, τον δρόμο που τώρα οδηγεί στη Βασόρα και στη Βαγδάτη, και άλλοτε έφτανε στη Βαβυλώνα. Είναι ένα ιδανικό παρατηρητήριο, που κρύβει ακόμη στην άμμο του τον απόηχο των γεγονότων που σημάδεψαν αυτή τη μήτρα του πολιτισμού ανάμεσα στους αιώνες.

Κεφαλονιά: Εὐρήματα 7.000 ἐτῶν στὸ σπήλαιο «Δράκαινα»

Μία μικρή, αθέατη βραχοσκεπή, σε υψόμετρο 70 μέτρων, κατειλημμένη κατά το μεγαλύτερο μέρος της από ογκόλιθους  και  με  κατάρρευση τμήματος της  οροφής του συνεπεία των πολλών σεισμών του Ιονίου, το σπήλαιο Δράκαινα στο φαράγγι του Πόρου στην Κεφαλλονιά αφηγείται μια παλιά αλλά γοητευτική ιστορία: Πώς οι άνθρωποι πέρασαν από την Νεότερη Νεολιθική εποχή στην Πρώιμη Εποχή του Χαλκού (αλλιώς από μέσα της 6ης π.Χ. χιλιετίας στα μέσα της 3ης) αρχίζοντας σιγά σιγά να διαμορφώνουν υποτυπώδεις «κοινωνικές» ομάδες και να συνέρχονται σε συναθροίσεις, που πλέον είχαν κοινωνικό και συμβολικό χαρακτήρα _παρά οικογενειακό.

Πώς μπήκαν  δηλαδή  τα πρώτα – πρώτα θεμέλια για την μετέπειτα ανάπτυξη των κοινωνιών. Τα  ευρήματα  αυτά πρόκειται να  παρουσιάσουν  στο διεθνές συνέδριο «Κοινότητες σε μετάβαση. Οι περί του Αιγαίου Υστερες Νεολιθικές φάσεις (περ. 5000/4800-3200/3000 π.Χ.)»  οι ερευνητές δρ. Γεωργία Στρατούλη  και  Οδυσσέας Μεταξάς  με  την  ανακοίνωσή  τους «Διαβάζοντας τις κοινωνικές αλλαγές στο Σπήλαιο Δράκαινα»  κατά το τριήμερο 7 – 9  Ιουνίου.

Βραχογραφίες 5.000 ἐτῶν…

ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΟΥΝ ΠΛΟΙΑ

Μία από τις βραχογραφίες στο Βαθύ Αστυπάλαιας

Ισως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για έναν αιγαιακό πολιτισμό, ήδη από εκείνη την εποχή, όπως εκτιμούν -μιλώντας με φειδώ πάντως- αρχαιολόγοι που ασχολούνται με τις Κυκλάδες.

Βραχογραφίες εκείνης της εποχής, που εντοπίστηκαν στο Βαθύ Αστυπάλαιας, οδηγούν τις σκέψεις των επιστημόνων προς τα εκεί.