Ἡ Ἀφροδίτη τῆς Βακτριανῆς

Η Αφροδίτη της Βακτριανής. Σαν της Μήλου αλλά φτερωτή και με την

ινδική βούλα στο μέτωπο.

 

   Μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου το 323 μ.Χ, η αυτοκρατορία του διασπάστηκε σε τρία μικρότερα βασίλεια. Το βασίλειο της Αιγύπτου ή των Πτολεμαίων, της Μακεδονίας και των Σελευκιδών. Στο βορειοανατολικό άκρο του βασιλείου των Σελευκιδών βρισκόταν η επαρχία της Βακτριανής. Μπορούμε να αντιστοιχήσουμε την γεωγραφική επικράτεια της Βακτριανής με τα εδάφη του σημερινού βορείου Αφγανιστάν και νοτίου Ουζμπεκιστάν και Τατζικιστάν.

Σχετικὰ μὲ τὴν καταγωγὴ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου (1)

Ὁ Πλούταρχος σχετικὰ μὲ τὴν καταγωγὴ τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου ἀναφέρει τὰ ἐξῆς:

«Ἀλέξανδρος ὅτι τῷ γένει πρὸς πατρὸς μὲν ἦν Ἡρακλείδης ἀπὸ Καράνου, πρὸς δὲ μητρὸς Αἰακίδης ἀπὸ Νεοπτολέμου, τῶν πάνυ πεπιστευμένων ἐστί». (Παράλ. Βίοι, 2). 

Μεσαιωνικὰ βιτρὸ στὸν Ἄρη!

Τα αληθινά χρώματα του πλανήτη Αρη θα αποκαλύψει κάμερα, φτιαγμένη με τη μεσαιωνική τεχνολογία των βιτρό. Νανοτεχνολογία διέθεταν όμως τόσο οι αρχαίοι Ελληνες όσο και οι Ρωμαίοι…

Το κύπελλο του Λυκούργου είναι πράσινο και αδιαφανές όταν το κοιτάζει κάποιος σε φυσικό φως αλλά γίνεται κόκκινο και ημιδιάφανο όταν το φως πέφτει από πίσω του

Αιώνες πριν από την έλευση των υπερσύγχρονων ηλεκτρονικών μικροσκοπίων και της νανοτεχνολογίας οι άνθρωποι ήξεραν να αναπτύσσουν νανοϋλικά. Βεβαίως δεν διέθεταν τα μέσα για να γνωρίζουν τις «μικροσκοπικές» ιδιότητες των δημιουργημάτων τους, είχαν όμως αυτό που λέμε «μάτι»: ήξεραν να ξεχωρίζουν την υψηλή ποιότητα και διέθεταν – ή φρόντιζαν να αποκτήσουν – την απαραίτητη τεχνογνωσία ώστε να την εξασφαλίσουν. Αυτό το μαρτυρούν τα υλικά που μας έχουν κληροδοτήσει και τα οποία παραμένουν αξεπέραστα. Ορισμένα από αυτά είναι αδύνατον να τα μιμηθούμε ακόμη και με τις σημερινές προωθημένες γνώσεις μας, ενώ άλλα χρησιμοποιούνται από τους ειδικούς ως πηγή έμπνευσης για την ανάπτυξη υλικών και μηχανημάτων της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας.

Ἡ ζωὴ μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ παλάτι τοῦ Φιλίππου Β’…

Στο λεύκωμα «Αιγές» της Αγγελικής Κοτταρίδη που εκδόθηκε από το Ιδρυμα Ι. Λάτση

Ενα χρυσοπόρφυρο ύφασμα με το οποίο είχαν τυλίξει τα οστά μιας Μακεδόνισσας, η αχνή όψη της λεγόμενης «Μαντόνας» των Αιγών με το θλιμμένο βλέμμα και τα ροζ μάγουλα, το κυνήγι του κάπρου, που σηματοδοτεί την ενηλικίωση των εφήβων, ένα ζευγάρι ερωτευμένα περιστέρια, είναι λίγα από αυτά που σε παίρνουν και σε ταξιδεύουν στην καθημερινότητα που ζούσαν κοινοί θνητοί, αξιωματούχοι και η βασιλική οικογένεια στη φημισμένη πόλη του βασιλιά Φιλίππου Β’, τον 4ο αιώνα π.Χ.

Χρυσό δαχτυλίδι. Στη σφενδόνη του, μια νεαρή γυναίκα που καθρεφτίζεται,

τέλος 5ου αι. π.Χ.

 

Η αρχαιολόγος Αγγελική Κοτταρίδη, μία από τις αγαπημένες μαθήτριες του Μανόλη Ανδρόνικου και ανασκαφέας του ανακτόρου των Αιγών, προικισμένη η ίδια με το χάρισμα της αφήγησης, μας επισημαίνει τις λεπτομέρειες εκείνες που χάνει κανείς επισκεπτόμενος ένα μουσείο, στο πολυτελές λεύκωμα που μόλις κυκλοφόρησε από το Κοινωφελές Ιδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση με τον τίτλο «Αιγές. Η βασιλική Μητρόπολη των Μακεδόνων». Μία ακόμη πολύτιμη προσφορά του Ιδρύματος στη σειρά ο «κύκλος των μουσείων που «κάθε χρόνο αναλύει και προβάλλει στιγμές από το σύνθετο αφήγημα του ελληνικού πολιτισμού»» όπως σημειώνει προλογικά η Μαριάννα Ι. Λάτση.