Σκαθάρια ἀποκάλυψαν πότε ἔγινε ἡ ἔκρηξη στὴ Σαντορίνη…

Η μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη που σημειώθηκε στη Σαντορίνη γύρω στο 1600 π.Χ. συνέβη νωρίς το καλοκαίρι…

Η έκρηξη σημειώθηκε ανάμεσα στον Ιούνιο και στις αρχές Ιουλίου, σύμφωνα με νέα μελέτη

Με τα στοιχεία που είχαν στη διάθεσή τους, οι επιστήμονες είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το ηφαίστειο εξερράγη κάποια χρονιά ανάμεσα στο 1627 και το 1600 π.Χ. Παρέμενε όμως άλυτο ένα σημαντικό ερώτημα: και ποια ήταν η εποχή του χρόνου; Σε μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο τελευταίο τεύχος του περιοδικού «Naturwissenschaften», η Εύα Παναγιωτακοπούλου και η ομάδα της υποστηρίζουν τώρα ότι, με βάση τα κατάλοιπα εντόμων σε δοχείο που περιείχε μοσχομπίζελα και βρέθηκε στο Ακρωτήρι, η έκρηξη σημειώθηκε κάποια στιγμή ανάμεσα στον Ιούνιο και στις αρχές Ιουλίου.

Ἀνασκαφὲς στὴ Φαϊλάκα τῶν Μακεδόνων…

Μια ελληνίδα αρχαιολόγος στο Κουβέιτ…

Αναζητώντας τα ίχνη του Μεγαλέξανδρου η δρ Αγγελική Κοτταρίδη γράφει για την εμπειρία της ως επικεφαλής ελληνικής αρχαιολογικής αποστολής σε ένα μικρό νησί του Περσικού Κόλπου, τη Φαϊλάκα, με το αρχαίο ελληνικό όνομα Ίκαρος, όπου διενεργεί ανασκαφές σε έναν ναό της Ελληνιστικής εποχής αφιερωμένο στην Άρτεμη και σε ένα οχυρό…

«Πριν από το 2007 ο Περσικός Κόλπος ήταν για μένα ο δύσκολος περίπλους του Νέαρχου, ο Σεβάχ ο Θαλασσινός, πετρέλαια, ένας πόλεμος σε τηλεοπτική αναμετάδοση… γεωπολιτικές ισορροπίες στην κόψη του ξυραφιού… Ωσπου ξαφνικά μπήκε στη ζωή μου η Φαϊλάκα, ένα μικρό νησί του Κουβέιτ. Ανάμεσα στο Ιράν, στο Ιράκ και στη Σαουδική Αραβία, μπροστά στις εκβολές του Τίγρη και του Ευφράτη αυτό το νησάκι ελέγχει τη θαλασσινή πύλη της Μεσοποταμίας, τον δρόμο που τώρα οδηγεί στη Βασόρα και στη Βαγδάτη, και άλλοτε έφτανε στη Βαβυλώνα. Είναι ένα ιδανικό παρατηρητήριο, που κρύβει ακόμη στην άμμο του τον απόηχο των γεγονότων που σημάδεψαν αυτή τη μήτρα του πολιτισμού ανάμεσα στους αιώνες.

Δῆλος: τοῦ Ἑκηβόλου γενέτειρα (2ον μέρος)…

Δῆλος 1829. Ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη τῶν μελῶν τῆς Expédition Scientifique de Morée στὸ Ἱερὸ Νησί

«…Ἐάν λοιπὸν πάρα πολλὰ τραγούδια σὲ περιτριγυρίζουν,
μὲ ποιό ἀπ΄ αὐτὰ νὰ συνδέσῳ ἐσένα;
ποιό σοῦ εἶναι εὐχάριστο νὰ άκούσῃς;
Δέν εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ μεγάλος θεὸς  (Ποσειδῶν)
κτυπῶν πρωτίστως τὰ βουνὰ μὲ ξίφος, ποὺ εἶχε τρεῖς ἀκίδας,
τὸ ὁποῖον κατεσκεύασαν δι΄ αὐτόν οἱ Τελχῖνες,
παρεσκεύαζε τὰ θαλάσσια νησιά;
καὶ ὅτι ὅλα τὰ νησιὰ τὰ μετεκίνησε ἀπὸ κάτω ἀπὸ τὰ τελευταῖα 
καὶ τὰ ἐκύλισε μέσα εἰς τὴν θάλασσαν;
καὶ ἄλλα μὲν ἀπ΄ αὐτὰ ἐστερέωσε ἐκ θεμελίων κατὰ βάθος,
διὰ νὰ λησμονήσουν τὴν ἤπειρον (τὴν ξηράν) 
ἐσένα ὅμως δὲν σὲ ἐπίεσεν ἡ ἀνάγκη (νὰ μένῃς ἀμετακίνητος),
ἀλλ΄ ἔπλεες ἐλεύθερα ἐπάνω εἰς τὰ πελάγη
καὶ τὸ ὄνομά σου κατὰ τὴν παλαιὰν ἐποχὴν, ἧτο τὸ Ἀστερία,
διότι ἐπήδησες ἀπὸ τὸν οὐρανὸν ἕνα βαθὺ χανδάκι,
διὰ νὰ ἀποφύγῃς τὸν γάμον μὲ τὸν Δία, καὶ ἧσο ὅμοια μὲ ἄστρο, 
Τότε βέβαια δὲν εἶχε σμίξει μαζί σου ἀκόμη ἡ χρυσὴ Λητώ,
τότε ἧσο ἀκόμη ἡ Ἀστερία, καὶ δὲν εἶχες πάρει ἀκόμη τὸ ὄνομα Δῆλος…»  

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸν Ὕμνον πρὸς τὴν Δῆλον, τοῦ Καλλιμάχου

Ἡ παλιὰ μικρὴ Ἀστερία, ποὺ παράδερνε στὰ κύματα, γίνεται Δῆλος (φανερὴ) καὶ στερεώνεται σὲ γερὲς κολῶνες στὸ βυθὸ τῆς θάλασσας καὶ ἡ εὔνοια τοῦ Θεοῦ Ἀπόλλωνος θὰ τὴν μετατρέψῃ σὲ Ἱερὴ…