Ὁ Λεωνίδας στὶς Θερμοπύλες

Ὁ Λεωνίδας στὶς Θερμοπύλες. Jacques Louis David, 1814.

Ἡ θρυλικὴ μἀχη τῶν Θερμοπυλῶν, ἐνέπνευσε τὸν Jacques-Louis David νὰ δημιουργήσῃ τὸ ἀριστούργημα «Ὁ Λεωνίδας στὶς Θερμοπύλες». Ἕναν πίνακα τεραστίων διαστάσεων 4,95 x 5,31 μ., ὁ ὁποῖος χρειάστηκε 15 χρόνια (1799 ἔως 1814) γιὰ νὰ ὁλοκληρωθῇ.

Μεσαιωνικὰ βιτρὸ στὸν Ἄρη!

Τα αληθινά χρώματα του πλανήτη Αρη θα αποκαλύψει κάμερα, φτιαγμένη με τη μεσαιωνική τεχνολογία των βιτρό. Νανοτεχνολογία διέθεταν όμως τόσο οι αρχαίοι Ελληνες όσο και οι Ρωμαίοι…

Το κύπελλο του Λυκούργου είναι πράσινο και αδιαφανές όταν το κοιτάζει κάποιος σε φυσικό φως αλλά γίνεται κόκκινο και ημιδιάφανο όταν το φως πέφτει από πίσω του

Αιώνες πριν από την έλευση των υπερσύγχρονων ηλεκτρονικών μικροσκοπίων και της νανοτεχνολογίας οι άνθρωποι ήξεραν να αναπτύσσουν νανοϋλικά. Βεβαίως δεν διέθεταν τα μέσα για να γνωρίζουν τις «μικροσκοπικές» ιδιότητες των δημιουργημάτων τους, είχαν όμως αυτό που λέμε «μάτι»: ήξεραν να ξεχωρίζουν την υψηλή ποιότητα και διέθεταν – ή φρόντιζαν να αποκτήσουν – την απαραίτητη τεχνογνωσία ώστε να την εξασφαλίσουν. Αυτό το μαρτυρούν τα υλικά που μας έχουν κληροδοτήσει και τα οποία παραμένουν αξεπέραστα. Ορισμένα από αυτά είναι αδύνατον να τα μιμηθούμε ακόμη και με τις σημερινές προωθημένες γνώσεις μας, ενώ άλλα χρησιμοποιούνται από τους ειδικούς ως πηγή έμπνευσης για την ανάπτυξη υλικών και μηχανημάτων της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας.

Ἡ ζωὴ μέσα καὶ ἔξω ἀπὸ τὸ παλάτι τοῦ Φιλίππου Β’…

Στο λεύκωμα «Αιγές» της Αγγελικής Κοτταρίδη που εκδόθηκε από το Ιδρυμα Ι. Λάτση

Ενα χρυσοπόρφυρο ύφασμα με το οποίο είχαν τυλίξει τα οστά μιας Μακεδόνισσας, η αχνή όψη της λεγόμενης «Μαντόνας» των Αιγών με το θλιμμένο βλέμμα και τα ροζ μάγουλα, το κυνήγι του κάπρου, που σηματοδοτεί την ενηλικίωση των εφήβων, ένα ζευγάρι ερωτευμένα περιστέρια, είναι λίγα από αυτά που σε παίρνουν και σε ταξιδεύουν στην καθημερινότητα που ζούσαν κοινοί θνητοί, αξιωματούχοι και η βασιλική οικογένεια στη φημισμένη πόλη του βασιλιά Φιλίππου Β’, τον 4ο αιώνα π.Χ.

Χρυσό δαχτυλίδι. Στη σφενδόνη του, μια νεαρή γυναίκα που καθρεφτίζεται,

τέλος 5ου αι. π.Χ.

 

Η αρχαιολόγος Αγγελική Κοτταρίδη, μία από τις αγαπημένες μαθήτριες του Μανόλη Ανδρόνικου και ανασκαφέας του ανακτόρου των Αιγών, προικισμένη η ίδια με το χάρισμα της αφήγησης, μας επισημαίνει τις λεπτομέρειες εκείνες που χάνει κανείς επισκεπτόμενος ένα μουσείο, στο πολυτελές λεύκωμα που μόλις κυκλοφόρησε από το Κοινωφελές Ιδρυμα Ιωάννη Σ. Λάτση με τον τίτλο «Αιγές. Η βασιλική Μητρόπολη των Μακεδόνων». Μία ακόμη πολύτιμη προσφορά του Ιδρύματος στη σειρά ο «κύκλος των μουσείων που «κάθε χρόνο αναλύει και προβάλλει στιγμές από το σύνθετο αφήγημα του ελληνικού πολιτισμού»» όπως σημειώνει προλογικά η Μαριάννα Ι. Λάτση.

ΠΡΟΣ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ¨ΟΡΚΟΥ¨ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ…

Ὁ Ἀλέξανδρος τῆς Δήλου. Μουσεῖο Λούβρου (livius.org)

“ὄλβιος ὅστις τῆς ἱστορίας ἔσχε μάθησιν”  Εὐριπίδης

“Μέγα φρονῶν οὐκ ἐπί τοίς διά τύχην, ἀλλά ἐπί τοίς δί αὐτόν γιγνομένοις”  Ἰσοκράτης

Ὑπάρχουν παρά πολλές στιγμές στήν ζωή ἐνός ἀνθρώπου, ὅπου κυριαρχεῖ τό αἴσθημα τοῦ ἔνστικτου ἀπό αὐτό τῆς λογικῆς καί τῆς ἀληθοφάνειας.
Ἔτσι ἀκριβῶς ἔγινε καί μία μέρα ὅταν εἶδα ἀναρτημένο σέ δημόσιο χῶρο, ἕνα κείμενο πού ἀπό κάτω ἔλεγε :

«Ὁ ὅρκος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου» ΟΠΙΣ, 324 ΠΧ.

Καταλονία: Τὸ ἑλληνικὸ παρελθὸν τῆς Ἰσπανίας…

     Εμπόριον, Emporiae, Empuries· όποιο όνομα και να διαλέξουμε, η ουσία είναι μία και δεν αλλάζει: ο πιο σημαντικός αρχαιολογικός χώρος στην Ισπανία αλλά και ολόκληρη την ιβηρική χερσόνησο, φέρει ελληνική υπογραφή, είναι ηλικίας 2.000 και πλέον ετών και, ούτε λίγο ούτε πολύ, αποτελεί για τους Καταλανούς εθνική υπόθεση!

     Το ότι οι αρχαίοι Ελληνες είχαν φροντίσει να «γεμίσουν» τα παράλια της Μεσογείου με αποικίες, είναι σε όλους γνωστό. Από τις Ηράκλειες Στήλες μέχρι τη Μέση Ανατολή και τη Φοινίκη, οι Ελληνες έχτιζαν λιμάνια και εμπορικές αντιπροσωπείες για να εξυπηρετούν τις ανάγκες του εμπορίου αλλά και την έμφυτη ανάγκη τους να ταξιδεύουν. Μια από όλες αυτές τις αποικίες, ωστόσο, αποτελεί σήμερα τον σημαντικότερο αρχαιολογικό χώρο σ’ ολόκληρη την Ισπανία, ταυτισμένη μάλιστα βαθιά με την Καταλονία, όπου βρίσκεται, και την προσπάθεια στήριξης της καταλανικής ταυτότητας.

Πολυάνδρειο ἢ Ἡρῶο ὁ τύμβος τῆς Ἀμφίπολης…

Μιλούν η ανασκαφέας Κατερίνα Περιστέρη και ο αρχιτέκτονας Μιχάλης Λεφαντζής που έκαναν την αναπαράσταση του μνημείου κορυφής

Ο τύμβος της Αμφίπολης, που έσπευσαν οι ντόπιοι δημοτικοί παράγοντες να προδικάσουν ότι πρόκειται για τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου ή της γυναίκας του Ρωξάνης και του γιου του Αλεξάνδρου Δ’ (το παιδάκι είναι θαμμένο στους βασιλικούς τάφους της Βεργίνας πλάι στον παππού του, τον Φίλιππο Β’, στον «τάφο του Πρίγκιπα», κάτι που υποστήριζε με πάθος ο αείμνηστος Μανόλης Ανδρόνικος), έχει τη δική του ιστορία.

Επιμελημένος ο περίβολος του Τύμβου της Αμφίπολης (4ος αι. π.Χ.), έγινε από έμπειρους τεχνίτες και σπουδαίο αρχιτέκτονα

Μια ιστορία πολύ σημαντική, όπως δείχνει η αρχαιολογική έρευνα.

Βραχογραφίες 5.000 ἐτῶν…

ΑΠΕΙΚΟΝΙΖΟΥΝ ΠΛΟΙΑ

Μία από τις βραχογραφίες στο Βαθύ Αστυπάλαιας

Ισως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για έναν αιγαιακό πολιτισμό, ήδη από εκείνη την εποχή, όπως εκτιμούν -μιλώντας με φειδώ πάντως- αρχαιολόγοι που ασχολούνται με τις Κυκλάδες.

Βραχογραφίες εκείνης της εποχής, που εντοπίστηκαν στο Βαθύ Αστυπάλαιας, οδηγούν τις σκέψεις των επιστημόνων προς τα εκεί.

Στὰ ἴχνη μίας κοινῆς μητρικῆς παγκόσμιας γλῶσσας…

Τρόμος! Ἄντε πάλι ἀπὸ τὴν ἀρχή!

Γιὰ τὴν Ἰνδοευρωπαϊκὴν κουβέντα… Δὲν τοὺς ἔκατσε…

Λέτε νὰ ἀποφάσισαν νὰ ποῦν τὴν ἀλήθεια;

Μοῦ ἀρέσει αὐτὴ ἡ πρόταση!!! : «Ο καθένας στην Ευρασία μπορεί να αναζητήσει τη γλωσσική γενεαλογία του σε μια ομάδα ή ομάδες ανθρώπων που ζούσαν πριν από περίπου 15.000 χρόνια, πιθανώς στη νότια Ευρώπη, καθώς υποχωρούσαν οι πάγοι»… Χλόη

Οι ευρασιατικές γλώσσες, από την Ιβηρική έως τη Σιβηρία και την Αλάσκα, αποτελούν μια μεγάλη γλωσσική «σούπερ- οικογένεια», η ρίζα της οποίας είναι μια κοινή μητρική γλώσσα, που μιλιόταν από τους κυνηγούς- συλλέκτες, κατά πάσα πιθανότητα στη νότια Ευρώπη και τον Καύκασο, πριν από περίπου 15.000 χρόνια, δηλαδή, καθώς έφθανε στο τέλος της η τελευταία εποχή των πάγων.

Ἀπόγονοι τῶν Μινωιτῶν οἱ σημερινοὶ Κρῆτες…

Απόγονοι των Μινωιτών είναι οι σημερινοί Κρήτες, όπως προκύπτει από ανάλυση DNA

Λονδίνο

Όταν ο Σερ Άρθουρ Έβανς ανακάλυψε στις αρχές του εικοστού αιώνα τα απομεινάρια του πολιτισμού που ο ίδιος βάφτισε «Μινωικό» έμεινε έκθαμβος. Προσπαθώντας να δώσει μια εξήγηση ως προς την προέλευση ενός τόσο προηγμένου πολιτισμού θεώρησε ότι οι Μινωίτες ήταν απόγονοι των προηγμένων Αιγυπτίων. Η ιδέα του Εβανς παραμένει ακόμη και σήμερα σε ισχύ, αν και κατά καιρούς υπήρξαν και άλλες προτάσεις.

Η τελική απάντηση σε αυτό το αρχαιολογικό ζήτημα δίνεται σήμερα όχι από την αρχαιολογική σκαπάνη, αλλά από τη γενετική. Ομάδα ερευνητών με επικεφαλής τον καθηγητή Ιατρικής και Επιστημών Γονιδιώματος του Πανεπιστημιου Washington κύριο Γεώργιο Σταματογιαννόπουλο ανέλυσε δείγματα DNA από σκελετούς που βρέθηκαν σε σπηλιά στο οροπέδιο Λασιθίου στην Κρήτη τα οποία συνέκρινε με δείγματα από άλλους 135 σύγχρονους και αρχαίους ανθρώπινους πληθυσμούς.

Μεγάλοι σεισμοὶ κατέστρεψαν τὶς Μυκῆνες…

Πώς έπεσαν τα Κυκλώπεια Τείχη

Ισχυροί σεισμοί κατέστρεψαν τα μεγάλα ανάκτορα του μυκηναϊκού κόσμου στην Πελοπόννησο (Μυκήνες, Τύρινθα, Μιδέα) όπως προτείνει νέα έρευνα, που διεξάγεται από έναν γερμανό σεισμολόγο και μία ελληνίδα αρχαιολόγο. Δεν ήταν δηλαδή αιτία η -αμφισβητούμενη ούτως ή άλλως- Κάθοδος των Δωριέων που μαθαίναμε στο σχολείο ούτε εξεγέρσεις κοινωνικών ομάδων όπως έχει επίσης ειπωθεί ή ακόμη αλλαγές στο κλίμα που κατέστρεψαν τις καλλιέργειες. Τον 12ο π. Χ. αιώνα όντως οι Μυκήνες και η Τύρινθα καταστράφηκαν. Αλλά ο σεισμολόγος κ. Κλάους Χίνζεν από την Κολωνία κι η έφορος Προϊστορικών Κλασικών Αρχαιοτήτων Αργολίδας κυρία Αλκηστις Παπαδημητρίου μελετώντας τα σεισμολογικά στοιχεία της Τίρυνθας υποπτεύονται ήδη την πραγματική αιτία.