Ἑλλήνων ὄρχησις…

 

   8. Ἀναφέρεται ὅτι πρώτη ἡ Ρέα ἐθέλχθη ἀπὸ αὐτὴν τὴν τέχνη ταύτης (ὀρχήσεως) καὶ εἰς μὲν τὴν Φρυγίαν ἔβαλε τοὺς Κορύβαντας νὰ χορεύσουν, εἰς δὲ τὴν Κρήτην τοὺς Κουρῆτας, καὶ δὲν ὡφελήθη ὀλίγον ἐκ τῆς τέχνης αὐτῶν, ἀφοὺ διὰ τοῦ χοροῦ των τῆς ἔσωσαν τὸν Δία, ὥστε καὶ δικαίως ὁ Ζεὺς νὰ ὁμολογῇ ὅτι ὀφείλει εἰς αὐτοὺς σῶστρα, διότι χάρις εἰς τὴν ὄρχησίν των ἐσώθη ἀπὸ τοὺς ὀδόντας τοῦ πατρός του.

Δεξίλεως, γιὸς τοῦ Λυσανία

Ὁ Δεξίλεως, γιὸς τοῦ Λυσανία

 

   Ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ σημαντικὰ ἀττικὰ ἐπιτύμβια μνημεῖα τῶν ἀρχῶν τοῦ 4ου αἰ. π.Χ. μὲ ἀνάγλυφη παράσταση. Ὁ δεκαεννιάχρονος Δεξίλεως, γιὸς πλούσιας οἰκογένειας ἀπὸ τὸν δῆμο τοῦ Θορικοῦ στὴ νοτιοανατολικὴ Ἀττική, εἶχε κληθεῖ νὰ ὑπηρετήσῃ στὸ ἀθηναϊκὸ ἱππικὸ καὶ σκοτώθηκε τὸ 394 π.Χ., κατὰ τὸν λεγόμενο Κορινθιακὸ Πόλεμο, σὲ μία μάχη κοντᾶ στὴν Κόρινθο μαζὶ μὲ ἄλλους τέσσερις ἱππεῖς. Σύμφωνα μὲ τὸν ἀθηναϊκὸ νόμο, οἱ νεκροὶ ἐνταφιάστηκαν στὸ δημόσιον σῆμα, δηλαδὴ στὸν χῶρο ταφῆς γιὰ τοὺς πεσόντες ὑπὲρ πατρίδος.

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΑΝΑΣΚΑΦΗ ΔΙΟΥ

 

     Σύντομη παρουσίαση της ανασκαφής στο Δίον Πιερίας που διενεργεί ο Τομέας Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. Το γύρισμα έγινε το καλοκαίρι του 2013, στο πλαίσιο συνεργασίας του Τομέα Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ. με τη Βιντεοθήκη του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Μακεδονικών και Θρακικών Σπουδών.

Ἡ Ἀπολλωνία τοῦ Πόντου – Σωζόπολη!

 

Εἶναι πλούσια καὶ ἑλληνικὴ, ἡ ἱστορία τῆς Ἀπολλωνίας τοῦ Πόντου.

    Ἀνασκαφὲς στὸ μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Νικολάου ἔφεραν στὸ φῶς τμῆμα τῆς ἀρχαίας νεκροπόλεως τῆς Ἀπολλωνίας,  μαθαίνουμε ἀπὸ τὸ FOCUS News Agency. Τὶς ταφὲς κάλυπταν ἐκκλησιαστικὰ κτήρια καὶ τὰ περισσότερα εὐρήματα βρέθηκαν κάτω ἀπὸ τὸ βόρειο τμῆμα τοῦ νάρθηκα μίας τρίκλιτης βασιλικῆς. Τὰ ἐκκλησιαστικὰ κτίσματα ποὺ βρίσκονται στὸν χῶρο τῆς ἀρχαίας νεκροπόλεως χρονολογοῦνται ἀπὸ τὸν 6ο αἰ.

Στὸν ἀρχαιολογικὸ χῶρο τῆς Στρύμης…

 

 

     Πορεύεσαι ἀνάμεσα στὰ σταροχώραφα καὶ ἔχοντας κατάντικρυ στὸ Νοτιὰ σταθερὸ σημεῖο προσανατολισμοῦ τὴ βαρεία σιλουέτα τῆς Σαμοθράκης, γνώριμη φιγούρα ἀπ’ ὅλα τὰ Θρακικὰ παράλια τῆς Ἄσπρης θάλασσας.  Ἀνατολικά πάλι, ὁ ὄγκος τοῦ Ἴσμαρου ὑψώνεται γκρίζος καὶ κοντύτερα πρασινίζουν τὰ καλάμια ἀπὸ τὴ μικρὴ λίμνη τοῦ Μητρικοῦ, τὴν Ἰσμαρίδα τῶν ἀρχαίων. Γιὰ λίγα ἀκόμα χιλιόμετρα προχωρᾶς χωρὶς νὰ συναντήσῃς ψυχὴ ζῶσα στὰ παλιὰ τσιφλίκια καὶ στὰ βοσκοτόπια τῶν Σαρακατσαναίων μέχρις ὅτου σὲ πληροφορήσῃ ἡ ἐπιγραφὴ τῆς Ἀρχαιολογικῆς Ὑπηρεσίας ὅτι βρίσκεσαι στὴν Στρύμη. Κι’ ὄσο κατηφορίζεις πρὸς τὴ θάλασσα βλέπεις τὰ κομμάτια τῶν κεραμιδιῶν μέσα στὰ χωράφια καὶ στὸ βάθος τὴ θάλασσα ἀνάμεσα σὲ κομμάτια ξηρᾶς.

Ἀνασκαφὲς στὸ βασίλειο τῶν Ὀδρυσῶν Θρακῶν!

Μικρὸ ὀστέινο ἀγαλματίδιο αὐλητὴ ποὺ φορᾶ μακρὺ πτυχωτὸ χιτῶνα

μὲ σταυρωτὸ ζῶμα καὶ ἰμάτιο

«Η σημερινή Βουλγαρία αποτελεί σχεδόν εξ ολοκλήρου τμήμα της αρχαίας Θράκης. Τα κυριότερα φύλα που την κατοικούσαν κατά την αρχαιότητα ήταν οι Οδρύσοι και οι Τριβαλλοί. Οι Οδρύσοι, που εξαπλώνονταν σε μια μεγάλη έκταση με πυρήνα την κοιλάδα του Έβρου, βρίσκονταν σε άμεση επικοινωνία με τους Έλληνες των αποικιών, τόσο των Αιγαιακών ακτών, όσο και της Προποντίδας και του Ευξείνου Πόντου. Οι σχέσεις τους δεν ήσαν απλά εμπορικές, ούτε περιορίζονται στα -πολύ σημαντικά- ελληνικής προέλευσης ή επιρροής τέχνεργα που φέρνει στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη.

Ὁ ἀρχαῖος Φάγρης…

Ἀττικοὶ μελανόμορφοι κρατῆρες ποὺ βρέθηκαν στὶς ἀνασκαφὲς τοῦ ἀρχαίου Φάγρητα.Ἔχουν ὑψος περίπου 0,50 μ. καὶ χρονολογοῦνται γύρω στὸν 6ο αἰ. π.Χ. (530-520 π.X.). Ἀντλοῦν τὴ θεματογραφία τους ἀπὸ τὴν Ἱλιάδα.

      Ὁ Φάγρης σύμφωνα μὲ τοὺς ἀρχαίους συγγραφεῖς, κυρίως τὸν Ἡρόδοτο καὶ τὸν Θουκυδίδη, εἶναι ἡ σπουδαιότερη πόλη ποὺ ἴδρυσαν οἱ Πίερες ὅταν στὰ μέσα τοῦ 7ου π.X. αἰώνα, πιεσμένοι ἀπὸ τοὺς Mακεδόνες, ἀναγκάστηκαν νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν σημερινὴ Πιερία.
Ἐπέστρεψαν στὴν παλιά τους πατρίδα, τὴ Θράκη καὶ ἐγκαταστάθηκαν ἀνάμεσα στὸν ποταμό Στρυμόνα, τὸ ὄρος Παγγαῖο καὶ τὴ θάλασσα, σὲ μία περιοχὴ ποὺ ἀπ’ αὐτοὺς ὀνομάστηκε Πιερία κοιλάδα.

Ἀνασκαφὴ τοῦ μνημειακοῦ περιβόλου τοῦ Τύμβου Καστᾶ…

      Την εξέλιξη της ανασκαφής του μνημειακού περιβόλου του Τύμβου Καστά, στην Αρχαία Αμφίπολη και τη σχέση του με το μνημείο του Λέοντα της Αμφίπολης, παρουσίασε, στην 27η επιστημονική συνάντηση με θέμα «Αρχαιολογικό έργο στη Μακεδονία και τη Θράκη» που διεξάγεται από την Πέμπτη, στην αίθουσα τελετών του παλαιού κτιρίου της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου, η προϊσταμένη της ΚΗ’ Εφορίας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Κατερίνα Περιστέρη.

Ὁ Ἡνίοχος τῶν Δελφῶν…

 Ἐστία, ἀρ. φύλ. 53, 23.4.1896

     «Τὸ ἐν Δελφοῖς ἀνακαλυφθὲν χαλκοῦν ἄγαλμα θεωρεῖται ὡς ἀριστούργημα τέχνης, τὸ δὲ ἀποσταλὲν εἰς τὸ ὑπουργεῖον τῆς Παιδείας περὶ αὐτοῦ τηλεγράφημα λέγει ὅτι «εὗρον οἱ Δελφοὶ τὸν Ἑρμῆν αὐτῶν». Τὸ δὲ σπουδαῖον εἶνε ὅτι ἔχει ὕψος 1,75 τοῦ μέτρου καὶ εἶνε τὸ μόνον ἐν Ἑλλάδι μέχρι τοῦδε εὑρεθὲν ἀρχαῖον χαλκοῦν ἄγαλμα τοιούτου μεγέθους. Ἐν τῷ τηλεγραφήματι τὸ ἄγαλμα περιγράφεται ὡς ἑξῆς: …

Μεσαιωνικὰ βιτρὸ στὸν Ἄρη!

Τα αληθινά χρώματα του πλανήτη Αρη θα αποκαλύψει κάμερα, φτιαγμένη με τη μεσαιωνική τεχνολογία των βιτρό. Νανοτεχνολογία διέθεταν όμως τόσο οι αρχαίοι Ελληνες όσο και οι Ρωμαίοι…

Το κύπελλο του Λυκούργου είναι πράσινο και αδιαφανές όταν το κοιτάζει κάποιος σε φυσικό φως αλλά γίνεται κόκκινο και ημιδιάφανο όταν το φως πέφτει από πίσω του

Αιώνες πριν από την έλευση των υπερσύγχρονων ηλεκτρονικών μικροσκοπίων και της νανοτεχνολογίας οι άνθρωποι ήξεραν να αναπτύσσουν νανοϋλικά. Βεβαίως δεν διέθεταν τα μέσα για να γνωρίζουν τις «μικροσκοπικές» ιδιότητες των δημιουργημάτων τους, είχαν όμως αυτό που λέμε «μάτι»: ήξεραν να ξεχωρίζουν την υψηλή ποιότητα και διέθεταν – ή φρόντιζαν να αποκτήσουν – την απαραίτητη τεχνογνωσία ώστε να την εξασφαλίσουν. Αυτό το μαρτυρούν τα υλικά που μας έχουν κληροδοτήσει και τα οποία παραμένουν αξεπέραστα. Ορισμένα από αυτά είναι αδύνατον να τα μιμηθούμε ακόμη και με τις σημερινές προωθημένες γνώσεις μας, ενώ άλλα χρησιμοποιούνται από τους ειδικούς ως πηγή έμπνευσης για την ανάπτυξη υλικών και μηχανημάτων της τελευταίας λέξης της τεχνολογίας.