Σπήλαιο Ἁγίου Γεωργίου, στὸ Κιλκίς…

Τὸ σπήλαιο εἶναι γνωστὸ στοὺς ντόπιους καὶ  ὡς «Τοῦ Μπουλασίκη ἡ τρύπα» ἢ «Οἱ 40 κάμαρες»…

Τὸ σπήλαιο τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἀνακαλύφθηκε τυχαῖα τὸ 1925, ἀπὸ τὸν λατόμο Γεώργιο Παυλίδη. Ἀφαιροῦσε πέτρα καὶ μὲ τὴν ἀνατίναξη ποὺ ἔκανε βρέθηκε ἡ σχισμὴ τοῦ σπηλαίου.

«Τὸ σπήλαιο τοῦ Ἁγίου Γεωργίου βρίσκεται στοὺς νοτιοδυτικοὺς πρόποδες τοῦ ὁμώνυμου λόφου, στὴν περιφέρεια τῆς πόλεως τοῦ Κιλκίς.  Εἶναι διώροφο, κι αὐτὸ ποὺ τὸ κάνει νὰ ξεχωρίζῃ εἶναι τὰ πέτρινα κοράλλια. «Ὅλος ὁ δεύτερος ὄροφος εἶναι γεμάτος ἀπὸ κοράλλια. Πῶς εἶναι τὰ κοράλλια στὴ θάλασσα κολλημένα στὰ βράχια, ἔτσι εἶναι καὶ σὲ ἑμᾶς ἐδῶ. Ἡ ἡλικία τοῦ λόφου ὅπου βρίσκεται τὸ σπήλαιο εἶναι περίπου 235 ἑκατομμυρίων χρόνων. Τὴν ἀκριβὴ ἡλικία ὅμως τοῦ σπηλαίου δὲν τὴ γνωρίζουμε, ἀλλὰ τὴν τοποθετούμε στὰ 800.000 μὲ ἕνα ἑκατομμύριο χρόνια. Μέσα ὑπάρχουν ἕξι θάλαμοι, μικροὶ καὶ μεγάλοι. Ἔχει σταθερὴ θερμοκρασία 15-17 βαθμῶν Κελσίου, ἡ ὑγρασία του εἶναι 95% καὶ ἔχει ἔκταση 1.000 τετραγωνικὰ μέτρα. Στὴν ξενάγηση ποὺ κάνω στοὺς ἐπισκέπτες, τοὺς ἐξηγῶ τὴ δημιουργία τοῦ σπηλαίου, τὸν διάκοσμο καὶ πῶς δημιουργοῦνται τὰ κοράλλια», διευκρινίζει ὁ κ. Μακρίδης, ἡ ψυχὴ τοῦ σπηλαίου.