Δαναΐδες…

 

«Δαναΐδες» (1903) τοῦ John William Waterhouse

 

   Ὁ Ποσειδώνας ζευγάρωσε μὲ τὴ Λιβύη, κόρη τοῦ Νείλου, καὶ ἀπόκτησε δύο γιούς, τὸν Ἀγήνορα καὶ τὸν Βῆλο. Ὁ Ἀγήνωρ ὅταν μεγάλωσε ἔφτιαξε τὸ βασίλειό του στὴ Φοινίκη, ἐνῷ ὁ Βῆλος ἔμεινε στὴν Αἴγυπτο, πῆρε γυναίκα του τὴν Ἀγχινόη, καὶ ἀπόκτησε δίδυμους γιούς, τὸν Αἴγυπτο καὶ τὸ Δαναό.

   Ὁ Δαναὸς ἔγινε βασιλιὰς τῆς Λιβύης, ὅπου καὶ ἴδρυσε τὸ ἱερὸ τοῦ Ἄμμωνος, καὶ ὁ Αἴγυπτος ἔγινε βασιλιὰς τῆς Ἀραβίας, τὴν ὁποία καὶ ὀνόμασε «Αἴγυπτο». Ὁ Αἴγυπτος ἀπόκτησε 50 γιοὺς καὶ ὁ Δαναὸς 50 κόρες, τὶς Δαναΐδες.
Κάποτε ὅμως ὁ Αἴγυπτος καὶ ὁ Δαναός, συγκρούστηκαν, γιατὶ ὁ Δαναὸς φθονοῦσε τὸν Αἴγυπτο, ποὺ εἶχε ἀρσενικὰ παιδιά. Φοβόταν μάλιστα ὅτι οἱ γιοὶ τοῦ Αἰγύπτου θὰ κάνουν γυναῖκες τους τὶς κόρες του καὶ θὰ τοῦ πάρουν τὴν ἐξουσία. Ὁ Δαναός τότε, ὕστερα ἀπὸ χρησμὸ τῆς Ἀθηνᾶς, ἀρμάτωσε καράβι μὲ 50 κουπιά, ὅσα καὶ τὰ κορίτσια του, καὶ μὲ αὐτὸ ἔφυγε μαζὶ μὲ τὶς κόρες του.

Πάν!

 

   Ὁ θρύλος ἀναφέρει ὅτι ὁ Πὰν στὴ Μάχη τοῦ Μαραθῶνος βοήθησε τοὺς Ἕλληνες ἐναντίον τῶν Περσῶν μὲ δυνατὲς καὶ τρομακτικὲς φωνὲς ἐπαναλαμβάνοντας ρυθμικὰ τὸ ὄνομά του <<πὰν – πὰν – πάν>>… μὲ συνέπεια οἱ Πέρσες, ἀκούγοντάς τον, καταλήφθηκαν ἀπὸ παν-ικό (λέξη ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ ὄνομα Πὰν) καὶ ὑποχώρησαν.

Ἀλφειὸς καὶ Ἀρέθουσα…

 

 

Ἀπ’ τὰ ποταμίσια χείλη τοῦ Ἀλφειοῦ
ἀπ’ τὸν ἀσπρογάλανο κόρφο τῆς Ἀρέθουσας
κι’ ἀπ’ τοῦ Δία τὸ πέτρινο μάτι,
μέσ’ ἀπ ’τὰ πληγωμένα μάρμαρα
ποὺ φέγγει τοῦ Ἴωνα καὶ τοῦ Δωριέα ἡ ψυχή,
κι’ ἀπ ’τὰ κιονόκρανα
ποὺ δένει ὁ ἥλιος τὰ κουρασμένα του ἄλογα,
ἀπ’ τὰ πλεγμένα δάχτυλα τοῦ πεύκου καὶ τῆς δάφνης
ἐδῶ,
σὲ τούτη τὴν παρθενικὴ μῆτρα τῆς Ὀλυμπίας
ποὺ δὲν ἄλλαξε δὲ μολεύτηκε δὲ θὰ πεθάνῃ ποτέ,
ἐδῶ θὰ ξαναγεννηθῇ τὸ φῶς.

[Φῶς τῆς Ὀλυμπίας (τμῆμα), Τάκης Δόξας* (1913 – 1976)].

Ἀπόλλων καὶ Δάφνη

The History of Apollo and Daphne. Apollo Killing the Serpent Python. From a design by Giulio Romano. Print on paper, By ‘Maître au Dé’, Italy,  ca. 1532-35. Image Credit © Victoria and Albert Museum, London 

Ἀρίων ἢ Ἀρείων Ἵππος

Fragment of an Amphora, c.530 BC, East Greek/Archaic Greek. ( The British Museum )

 

Οἱ Ἀρκᾶδες εἶχαν ἰσχυρὸ δεσμὸ μὲ τὴν θεὰ Δήμητρα· ἦταν ἡ ἀγαπημένη τους Δαμάτηρ. Στὴν βοήθειά της ἤλπιζαν, γιὰ νὰ καρπίσῃ περισσότερο ἡ φτωχή τους γῆ. Ἐξ ἄλλου στὸν τόπο τους ἦταν ποὺ ἡ θεὰ ὑπέστῃ πλήγματα βαριά· καὶ ἡ συμπόνια ποὺ ἔνιωθαν γιὰ αὐτὴν πλημμύριζε τὴν καρδιά τους. Κατὰ τοὺς Ἀρκᾶδες στὴν χώρα τους ὁ Πλούτωνας ἄρπαξε τὴν Κόρη της, τὴν Περσεφόνη καὶ ἡ  Δήμητρα ἐκεῖ περιφερόταν, στὴν Ἀρκαδία, ψάχνοντας περίλυπη νὰ τὴν βρῇ.

Κύκλωπες – Οἱ περὶ τοῦ Πολύφημου γένους…

Τύφλωση τοῦ  Κύκλωπα  Πολύφημου,  Λακωνική μελανόμορφος κύλιξ,

περίπου 540 π.κ.χ.    *

–Κύκλωπες – Οι περί του Πολύφημου γένους–

 

Τρία γένη Κυκλώπων έχουμε:

 

1.       Ουράνιοι – Θεοί

2.      Χειρογάστορες – δημιουργοί του Άργους και των τοίχων των Μυκηνών

3.      Οι περί τον Πολύφημον, στην Οδύσσεια.

 

Ἀφροδίτη καὶ Ἂδωνις…

 

Ἀφροδίτη καὶ Ἂδωνις. Ἀττικὴ ἐρυθρόμορφη λήκυθος, 410 π. Χ., Μουσεῖο Λούβρου.
Aphrodite and Adonis. Attic red-figure squat lekythos, ca. 410 BC., Louvre Museum.
Aphrodite et Adonis. Lécythe aryballistique attique à figures rouges, v. 410 av. J.-C., Μusée du Louvre.

ΑΔΩΝΙΑ – Θάνατος καὶ Ἀνάσταση τῆς Φύσης καὶ τοῦ Ἀνθρώπου

ΑΔΩΝΙΑ – Θάνατος καὶ Ἀνάσταση τῆς Φύσης καὶ τοῦ Ἀνθρώπου

John William Waterhouse: The Awakening of Adonis – 1900

 

 

   Ο Άδωνις είναι ένας ηλιακός ήρωας που λατρεύτηκε σαν θεός στη αρχαία Ιωνία, στη Φοινίκη, στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Κάθε χρόνο πέθαινε και την άνοιξη ανασταινόταν, μαζί με τη φύση που την ίδια εποχή αναγεννιόταν.